第2143章 不在一个层面上(1 / 4)

“还跟我们嚣张?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“砸,狠狠地砸!”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“把他们赶出天龙城!”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p人们怒发冲冠,捡起石头,便朝院子砸去。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p不一会。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p院子就面目全非,混乱无比。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p屋内!

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉文海站在窗前,透过缝隙,看着这一幕,双手死死地攥在一起。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“父亲大人。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉子涵出现在他身后。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉文海怒道“这究竟是怎么一回事?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉子涵道“据我所知,是公子奉出卖了我们。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“这个该死的小畜生!”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“我就说过,他不可信,你们偏偏要相信他,这下好了吧!”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉文海吼道。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“事已至此,说这些还有用吗?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉子涵一叹。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉文海问道“你母亲呢?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“死了。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“都死了。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉子涵低着头道,眉宇间弥漫着化不开的忧伤。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“还真死了。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉文海脸色一白,身体晃动不已。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉子涵连忙上前,扶着奉文海。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“那她的尸体呢?”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉文海问。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“被云老带走了。”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉子涵道。

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p“惠儿……”

&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p&; p奉文海喃喃,痛苦万分,道“你爷爷还好吗?”

&; p&;